NEST to nieformalne stowarzyszenie, środowisko, które łączy poprzez coś więcej niż tylko intrygująca teoria psychologiczna czy zbieżna praktyka kliniczna. To miejsce gdzie się spotykamy i widzimy, gdzie w bezpośredniości i serdeczności wspieramy się i stawiamy sobie wyzwania, gdzie jesteśmy w przy-jaźni, tj. poszerzamy sobie wzajemnie swoją jaźń. To czasoprzestrzeń gdzie każdy idzie swoją drogą, pozostając w kontakcie z innymi, na tyle na ile tego chce czy potrzebuje.
Członkami NEST są psycholodzy, psychoterapeuci, terapeuci uzależnień, psychiatrzy, lekarze rodzinni, lekarze w trakcie specjalizacji, pedagodzy, doradcy, socjoterapeuci, nauczyciele, mediatorzy, pielęgniarki, położne, księża, pastorzy, zakonnice, zakonnicy oraz studenci III roku lub wyżej.
Część osób, zaangażowanych obecnie w NEST, swego czasu działała w IIPLCARR (The International Institute of Pregnancy Loss and Child Abuse Research and Recovery; Międzynarodowy Instytut Badania i Terapii Strat Prokreacyjnych i Przemocy Wobec Dzieci), organizacji powstałej na początku lat dziewięćdziesiątych ubiegłego wieku z inicjatywy kanadyjskiego psychiatry Philipa G. Neya. W Polsce Ney pojawił się w roku 1991, biorąc udział na zaproszenie Andrzeja Winklera w Kongresie Rodzin w Warszawie. Od tego czasu przez kolejnych dziesięć lat, Ney wraz z Winklerem przy współudziale wielu innych osób, szkolili terapeutów w ramach opracowanego przez IIPLCARR programu terapeutycznego Hope Alive (Żywa Nadzieja), jak również organizowali konferencje poświęcone tematyce psychoterapii traumy.
Niestety w miarę upływu czasu Ney począł blokować dyskusje teoretyczne i odrzucać inspiracje kliniczne, jeśli wykraczały one poza jego własne pomysły i zainteresowania. Uważając Hope Alive za swoją prywatną własność, coraz bardziej traktował ją jako platformę religijnej indoktrynacji, a coraz mniej jako program terapeutyczny. I tak na początku XXI wieku sformułował on pisemnie Statement of Faith (Wyznanie Wiary), domagając się od wszystkich członków IIPLCARR bezdyskusyjnego podpisania się pod tym dokumentem. Formuła i treść tej deklaracji narzucała konieczność podporządkowania się przekonaniom religijno-misyjnym autora, co wykraczało poza akceptowaną przez terapeutów zawartość merytoryczną programu terapeutycznego.
W sytuacji więc gdy IIPLCARR pod przewodnictwem Neya stawało się coraz bardziej organizacją o ideologicznym charakterze, niektórzy jego członkowie, dostrzegając wartość pracy w ramach struktury stricte profesjonalnej, podjęli decyzję o secesji. W kwietniu 2002 roku, podczas odbywającej się we Lwowie konferencji IIPLCARR, grupa europejskich członków tego stowarzyszenia podjęła rozmowy na temat stworzenia organizacji – niezależnej od kanadyjskiego IIPLCARR – zajmującej się realizacją i promowaniem psychoterapii dla osób doświadczających następstw różnorakich traum. Jednym z motywów tej inicjatywy było pragnienie wyzwolenia twórczych dyskusji – także podczas corocznych konferencji – z nadzieją, że zaowocują one zarówno innowacyjnym myśleniem w zakresie teorii, jak i nowatorskim podejściem w obszarze praktyki terapeutycznej.
Latem 2002 roku w Irlandii Północnej odbyło się pierwsze spotkanie grupy inicjatywnej. Uczestniczyli w nim: Seamus O’Connell, Gerry O’Connell oraz Marea Loughrey z Irlandii Północnej, Diane Savoy ze Szwajcarii, Ágnes Kónya oraz Zoltán Kónya z Rumunii, a także Magdalena Winkler i Andrzej Winkler z Polski. Uzgodniono wtedy plan zmierzający do zarejestrowania stowarzyszenia o nazwie NEST (The New Experience for Survivors of Trauma, Nowe Doświadczenie dla Osób Dotkniętych Traumą) oraz zakres tematyczny i strukturę mającego powstać podręcznika NEST.
Podczas kolejnego spotkania tej grupy, które miało miejsce jesienią 2002 roku w Les Sciernes w Szwajcarii, uzgodniono i zaakceptowano zarys podręcznika NEST. Szczegółowe jego opracowanie powierzono Zoltánowi Kónya. Podczas tego spotkania opracowano również statut Międzynarodowego Stowarzyszenia NEST. Ponadto, Zoltán Kónya zobowiązał się do opracowywania raz w roku Newslettera NEST. Wspomniana wyżej grupa inicjatywna ukonstytuowała pierwszy zarząd NEST-u, którego przewodniczącym został Seamus O’Connell. W 2004 roku zastąpił go na tym stanowisku Andrzej Winkler.
Od tego czasu stowarzyszenie NEST skupia się na organizowaniu szkoleń oraz corocznych międzynarodowych konferencji. Początkowo uczestnikami konferencji bywały głównie osoby wcześniej biorące udział w szkoleniach i zaangażowane w prowadzenie terapii, z czasem zaczęły się pojawiać również osoby spoza stowarzyszenia NEST, zainteresowane tematyką traumy i psychoterapii.
Na przestrzeni lat, poszczególni terapeuci NEST, choć wciąż odnoszą się do kluczowych elementów programu NEST, to w swej praktyce – w zależności od własnych preferencji oraz charakterystyki grupy pacjentów – coraz świadomiej czerpią z wielu innych nurtów terapeutycznych. W tym sensie terapia NEST staje się coraz bardziej integratywna.
W 2012 roku, pojawiła się pierwsza publikacja dotycząca skuteczności terapii NEST autorstwa Witolda Simona i Piotra Śliwki Effectiveness of group psychotherapy for adult outpatients traumatized by abuse, neglect and/or pregnancy loss: a multiple site, pre-post-follow-up, naturalistic study, opublikowana w International Journal of Group Psychotherapy.
Doroczne międzynarodowe konferencje NEST odbywają się od 2003 roku. Dotychczas miały one miejsce w Czechach, Polsce, Rumunii, Ukrainie i na Słowacji. Szkolenia do tej pory odbywały się, oprócz wymienionych wyżej krajów, także na Białorusi, Łotwie, w Rosji, Szwajcarii i Irlandii Północnej.
Stronę www.nest-terapia.eu w 2003 roku założył a następnie do 2010 roku obsługiwał Radosław Winkler, w latach 2011-2019 roku administrował ją Józef Leśniak, a od 2020 roku zajmuje się nią Katarzyna Żurawska (Dumańska).
NEST pozostaje organizacją terapeutyczną otwartą na profesjonalistów – wywodzących się z różnych kultur, o różnym wykształceniu i różnorodnych przekonaniach – zainteresowanych wielokontekstowymi aspektami pracy z osobami z doświadczeniem różnorakich traum.